Ben Şerefsiz Bir İnsanım

Bir liselinin vicdanı;

Ben Şerefsiz Bir İnsanım

Havalar soğuyor, evin sıcak olması lazım ama evin de dışarıdan farkı yok. Evde ne maddi ne de manevi sıcaklık var. Hadi manevi sıcaklığı geçtim kaloriferler yansın o da yeter bana. Evde kimsenin kafası görünmüyor battaniyeden. Kimse kimsenin umurunda değil walla. Neyse bugün Recep'in dediği sitelere teker teker girdim. Harbiden sağlam baya. Karıların hepsi at gibi. Videoların bazıları üç saat oğlum. Ben izlerken yoruldum, adamlar; çekerken yorulmamış helal olsun. İşini hakkıyla yapmak bu olsa gerek. Geçen merak edip girdim Dani Daniels'in hayatını araştırdım lan dedim kendi kendime ne acayip insanlar var. Garip abi walla porno sektörü. Gerçekten bi elde fare bi elde malum şey izliyoruz ama zor yani kolay değil o videoları çekmesi o yaşam tarzı. Recep de az çakal değil, adam bi de hafız olacak. Gülen mi ağlan mı walla. Aha kapım çalıyor yine.

-Ne var anneee

-Oğlum çay içelim gel, babanla haberlere bakın

Lan oğlum siz önce buzul devrinden bi çıkın, çay içmeyle adam mı ısınır.

-Gelmeyecem siz izleyin ben ödev yapıyorum. Hoca; beş alti tane videoyu ödev verdi onlari izliyorum.

-Tamam kolay gelsin bakalım.

Babamla haber mi izlenir de. Adam bi elde sigara bi elde kumanda dünyayı yönetiyor. "Vatanı ataya borçluyuz, chp kendini bozdu, türkiye üzerinde büyük oyunlar oynanıyor, mhp faşist, ak parti kötünün iyisi, pkk işid terörist".. Bitti... Yıllardır aynı terane... İnsan kendini bi yeniler. Gerçi diyene de bakar mısın, benim kendimi yenilemem de izlediğim farklı pornolardan ibaret. Öyle bi adamdan böyle bi oğlan çıkar zaten. Neyi eleştiriyorsam.

Yarın okul var. Baya ödev var gram yapasım yok. Geleceğe dair bi amacım varmış gibi görünmekten bıktım. Hayatımız show. Liseyi bitirecem, iyi bir üniversite, iyi bir bölüm, iyi bir kariyer, para, pornolardaki kadar olmasa da güzel, paralı ve dindar bi hatun, altımıza araba ve iki çocuk.. İçerde soğukta oturan anayla babanın istedikleri bu işte.

Facebookuma girdim hemen. Profil resmimdeki uzun adamı kaldırdım yerine halepte ölen bebegin cansız bedenini koydum. A haberin videosunu paylaştım. Altına da ' Ey müslüman uyan kardeşin ölüyor. Allahim zalimleri perişan et. Ey Müslüman bugün halepte ölen kardeşlerin için 10 fetih oku.' yazdım. Bu paylaşımı yapanla az önce porno izleyen bendim.

Masadaki peçeteleri pencereden aşağı salladım. Ellerimi ıslak mendile sildim sonra o mendille masayı da sildim boşa gitmesin. Yattım yatağıma. Düşünmeye başladım yine. Sınıftaki güzel bacaklı dolgun göğüslü kankam Aysel'i düşündüm. Ama az önce işlerimi hallettiğim için fazla derin düşünmedim Aysel hakkında.

Sabah ezanı okundu babam kaldırmaya gelmez inşallah dedim ama hemen damladı odaya herif ya. 

-kalk lan namaza hadi

-kalktım, kalktım zaten baba

Lan cenabet cenabet gamet getirip namazı kıldık iyi mi. İşin ilginç tarafı; namazı abdestli de kılsam cenabette kılsam değişen bişeyin olmaması. En başta Allah çarpar felan sandım ama sonra baktım bi halt yok salla gitsin oğlum dedim hahaha.. Babam da ne zannedersin islam ordusuna namaz kıldırıyor, bu neyin gazı be oğlum. Beş yıldır inna adaynadan başka bişey okuduğun yok. 

Neyse namaz işkencesi bittikten sonra geri yattık. Az bi kıpırdama var aşağıda yine ama yeter şimdilik, iki saat kim uğraşacak yoruldum. 

İlk ders din kültürü anasını satayım. Hocamız menzilci. Karısı da kardeşimin sınıf öğretmeni o da süleymancı. Hoca, geçen hafta bizim solcu Deniz le tartıştıydı. Bizim artist gavur Deniz; diyaneti felan eleştirdiydi. 'Bilimin önündeki en büyük engel Müslümanlar, onların inandığı din' felan diye hakaret ediyor arkadaş bize. Hoca da ağzının payini verdiydi; " git başka ülkede yaşa diye." ne biçim lafı sokmuştu ama. Bu hafta ikisi de bozuk atıyor birbirine. Hoca halep için 100 fetih istedi. Denizimiz hemen 'beni yazmayın, okumam' diyor. Komünist dinsiz köpek. Böyleleri yüzünden memleket gelişmiyor. Cumaya bile gitmiyor sapık. 

Neyse boşver şimdi o dinsizi. Murat çağırdı cumaya, abdestim yok gelemem demedim tabi. Hep beraber gittik cumaya. Ben de kılar gibi yaptım. Çünkü benim için önemli olan namazi gerçekten hissederek, şükran borcu olarak kılmak değildi ki. Benim için önemli olan cuma da orada olmaktı, namazı kılıyor görünmekti. Namaz mutlaka kılınmalıydı çünkü. Çoğu arkadaşım öyleydi aslında ama söylemeye yüzü yoktu kimsenin. Belki cenabet kılmak da ben tek olabilirim ama show yapma da hepimiz aynıydık. Oyunu kurallarına göre oynamalıydık.

Matematik dersinde konumuz karmaşık sayılardı. Uyudum oğlum ya. Yoruldum. Yorulacak ne yaptıysam. Neyse bitti lanet dersler. Servise bindik. En arkaya geçtim. Her ne kadar müzik haramdır diye twitter da goygoyculuk yapsam da son ses dinliyordum sılanın sakisini. Ben buydum. Yanımda uyumaktan yorgun düşen Mahmut buydu. Biz buyduk, bu kadardık.

Buzhaneye geldik. Evde kardeşim ölümüne bilgisayarda oyun oynuyor. Abisi olarak onu uyarmalıyım. Ders çalış demeliyim. Abi gibi görünmeliyim. Öyle de dedim. Geçtim televizyonun karşısına trt 1den itibaren bi halt varmışcasına 100 kanal gezdim. Kanepeye uzandım osur osur yattım. Yemeği bekledim. Akşam babamız geldi işten. Koştur koştur namazı bi kıldı. Adam sırf yemeği rahatça yiyebilmek için kılıyor namazı.

Biz buyduk. Biz; Yemekte beraber olduğumuz için aileydik. Babam eve para getirdiği için babaydı, annem çocuk doğurabildiği için yemek yapabildiği için kadın olduğu için anneydi, Bekir; annemizle babamız aynı olduğu için kardeşimdi. Babam namaz kıldığı için, müslümanların tokadı ensesinde olduğu için müslümandı, annem başı kapalı olduğu için, ramazanda teravihleri kaçırmadığı için müslümandı. Onlar o ismi; doğuştan ten rengi, parmak izi gibi kalıtsal aldılar. Emeklerini, vicdanlarını, akıllarını, seçimlerini ortaya koymadılar ki. Biz sosyal medyada profil resimlerimizi 'halep yanıyor' yaptığımız için ümmettik. Ben, bu iki insanın cimasının sonucu olduğum için müslümandım. Bizi biz yapan bunlardı. Beni ailemden ayıran özellik şerefli olmam değildi. Evet ben de şerefsizdim. Ama ben şerefsiz olduğumu dibine kadar biliyordum. İşin komik tarafı; bizimkilerin kendilerini şerefli zannetmesiydi.

Biz: bulunduğumuz kabın şeklini alan, kültürel taklitin içinde yüzen, çıkarcı, dedikoducu, üretmeyen, hayvanlar gibi yiyip yatan, düşünmeyen, karalayan, yalan söyleyen bir aileydik. Sürü içinde nefes alandık. Güce muhtaç lidere muhtaç, slogana muhtaç, masala, uydurmalara muhtaçtık. Biz oruç tutarak fakirin halinden anlamaya çalışan abdestli kapitalistlerdik. Biz iki yüzlüydük. Kestiğimiz kurbanın eti yağlı çıktı diye iki gün üzülen dindarlardık. Sosyal medyada halebe ağlayıp evde esra erol izleyen aşağılık insanlardık. Ölenlere fetih okuyarak hem ölenle hem okuduğumuzla dalga geçen dindarlardık. Eğer biz bugünün mazlumlarıysak yarının kesin zalimleriydik. Biz dindar değil dinİdardık. Müslümanlığı biz seçmedik. Budizm de şintoizm de çok güzel yakışırdı bize. Ha Allah a tapmışız ha budaya. Orada doğup büyüseydik; budizmin muhafazakarı, oranın sağcıları olurduk. Biz buyuz. Biz cennetliğiz desek de elimizde bavul cehennem otobüsünü bekleyen yolculardık. Biz kesinlikle ama kesinlikle iyi insan değildik. Komşumuz Selma teyzegil kesinlikle iyi insanlar değildi. Biz sürüyüz. Annem babam kendilerini dünyanın en iyi ebeveyni zannediyorlar. Çocukları pırlanta onların. Annem de babam da ölümüne tribüne oynadı ama vicdanlarına sağır kaldılar.

Ben vicdanımı sattım. Ben 18 yaşımda hayatımın baharında aşağılık karaktersiz işin hilesini bilen biri olarak ayakta duruyorum. Ciğerim beş para etmez biliyorum. Gerçekte ne Allah ne din ne ailem ne vatan ne dünya zerre umurumda. Ben yememe, keyfime bakarım. Ben buyum. Ama bunu bir ben biliyorum. Arkadaşlarım, ailem, öğretmenlerim, mesajlaştigim hatun beni mükemmel biliyor. Ben sistemin şifresini çözdüm. Beni takdir edenler içerdeki vicdanimın ne dediğini önemsediği yoktu ki. Benim gerçekte nasıl bi insan olduğum değil nasıl göründüğüm önemliyse o zaman dişe diş göze gözdü. Biz de oyunu kuralına göre oynadık öyle göründük. Ve gayet de başarılı oldum. Aşağılık bir toplumda kaliteli insanlar değil aşağılık insanlar barınabilirdi, yer bulabilirdi. Ben bu toplumun göz bebeğiydim. El üstündeydim.

Ben Sinanım. Kardeşim Bekirim. Babam Aliyim. Dayım Mehmetim. Pornocu hafız Recebim. Hademe Ahmet amcayım. Kızlara bakmamayı din zanneden o nakşi Salihim, kızların yanından ayrılmayan o ateist Berkeyim. Yolda gördüğün o sırtında çantası olan liseliyim. Sözü bir özü bir olmayanım. Temiz görünen ama içini kir götürenim. Arkandan alay eden, gülen ama yüzüne harbi gibi konuşanım. Camide cuma kılan o boz suratli köseyim. Hutbeyi dinlerken uyumamak için osurmamak için kendini kasan o gencim. İnternet kafede flaşa porno yükleyen o delikanlı benim. Kızını, kardeşini, anneni yol boyunca arkadan izleyen o azgın gözlüklü benim. Ben ilkelerimi, değerlerimi, imanımı; paraya, takdir edilmeye, beğenilmeye, alkışa, zevke sattım. Ben buyum. Bu kadarım. Ben şerefsiz ve ucuz bir insanım. Ben büyüyeceğim yarın daha tehlikeli olacağım çünkü BEN BU ÜLKENİN GELECEĞİYİM.